بررسی تاثیر سیستم هیدرولیک فرمان خودرو بر کاهش ارتعاش منتقله به دست و بازوی رانندگان

مقدمه: ارتعاش بدن بویژه ارتعاش دست – بازو، یک فاکتور کلیدی در ایجاد عدم آسایش راننده است که می تواند مقدمه ایجاد بیماری های شغلی مرتبط و حوادث رانندگی باشد. در این مطالعه تاثیر سیستم هیدرولیک فرمان بر ارتعاشات منتقله به دست و بازوی راننده بررسی شده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری آسان، در دو گروه خودروی کاملاً همسان (15 خودرو با فرمان هیدرولیک و 15 خودرو غیرهیدرولیک) انجام شد. اندازه گیری ارتعاش فرمان در سه محور و در سه حالت معین حرکت خودرو با استفاده از دستگاه ارتعاش سنج bruel & kjaer- 2231 انجام شد. نتایج با کمک نرم افزار spss و آزمون های تی و آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: محور شتاب موثر برتر در دو نوع خودرو و در سه حالت اندازه گیری، محور y به دست آمد . مقایسه نتایج با استاندارد 4 ساعته نشان داد در تمامی موقعیت های اندازه گیری شده شتاب موثر (rms) کمتر از حدود مجاز مواجهه و حدود است ( 05/0p<) ولی در مقایسه با مقادیر استاندارد 8 و 16 ساعته تعدادی از موقعیت ها بیش از حدود مجاز و مراقبت ( 05/0p<) و تعدادی نیز دارای اختلاف معنی داری نبودند( 05/0p≥) آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد متغیرهای سیستم فرمان، سرعت و دنده، به تنهایی ، همزمان و با اثر مشترک بر میزان ارتعاش منتقله به دست – بازوی راننده موثرند ( 05/0p<). نتیجه گیری: برخلاف ارتعاش تمام بدن که محور برتر شتاب ، محور z است، در ارتعاشات فرمان، محور برتر ، محور y می باشد و فرمان های هیدرولیک می توانند به نحو موثری از انتقال ارتعاشات را به دست و بازوی راننده جاوگیری کنند و در خودروهای فاقد فرمان هیدرولیک کاهش ساعات کار می تواند به عنوان یک ابزار مدیریتی مفید مد نظر قرار گیرد.